------------------------------------------------
>>پرسیدم: بار الهی چه عملی از بندگانت بیش از همه تو را به تعجب وا می‌دارد؟
>>
>>پاسخ آمد: اینکه شما تمام کودکی خود را در آرزوی بزرگ شدن به سر می‌برید…
>>
>>و دوران پس از آن در حسرت بازگشت به کودکی می‌گذرانید…
>>
>>اینکه شما سلامتی خود را فدای مال‌اندوزی می‌کنید…
>>
>>و سپس تمام دارایی خود را صرف بازیابی سلامتی می‌نمایید…
>>
>>اینکه شما به قدری نگران آینده‌اید که حال را فراموش می‌کنید،
>>
>>در حالی که نه حال را دارید و نه آینده را…
>>
>>این که شما طوری زندگی می‌کنید که گویی هرگز نخواهید مرد…
>>
>>و چنان گورهای شما را گرد و غبار فراموشی در بر می‌گیرد که گویی هرگز زنده
>>نبوده‌اید…
>>
>>
>>سکوت کردم و اندیشیدم،
>>
>>در خانه چنین گشوده، چه می‌‌طلبیدم؟ بلی، آموختن…
>>
>>پرسیدم: چه بیاموزم؟
>>
>> پاسخ آمد: بیاموزید که مجروح کردن قلب دیگران بیش از دقایقی طول نمی‌کشد
>>…
>>ولی برای التیام بخشیدن آن به سالها وقت نیاز است…
>>
>>بیاموزید که هرگز نمی‌توانید کسی را مجبور نمایید تا شما را دوست داشته باشد،
>>
>>زیرا عشق و علاقه دیگران نسبت به شما آینه‌ای از کردار و اخلاق خود شماست
>>…
>>بیاموزید که هرگز خود را با دیگران مقایسه نکیند، از آنجایی که هر یک از شما…
>>
>>به تنهایی و بر حسب شایستگی‌های خود مورد قضاوت و داوری ما قرار می‌گیرد…
>>
>>بیاموزید که دوستان واقعی شما کسانی هستند که با ضعف‌ها و نقصان‌های شما آشنایند
>>
>> ولیکن شما را همانگونه که هستید و دوست دارند…
>>
>>بیاموزید که داشتن چیزهای قیمتی و نفیس به زندگی شما بها نمی‌دهد،
>>
>>بلکه آنچه با ارزش است بودن افراد بیشتر در زندگی شماست…
>>
>>بیاموزید که دیگران را در برابر خطا و بی‌مهری که نسبت به شما روا می‌دارند…
>>
>>مورد بخشش خود قرار دهید و این عمل را با ممارست در خود تقویت نمایید…
>>
>>بیاموزید که که دونفر می‌توانند به چیزی یکسان نگاه کنند…
>>
>>ولی برداشت آن دو هیچگاه یکسان نخواهد بود…
>>
>>بیاموزید که در برابر خطای خود فقط به عفو و بخشش دیگران بسنده نکنید،
>>
>>تنها هنگامی که مورد آمرزش وجدان خود قرار گرفتید، راضی و خشنود باشید...
>>
>>بیاموزید که توانگر کسی نیست که بیشتر دارد بلکه آنکه خواسته‌های کمتری دارد…
>>
>>به خاطر داشته باشید که مردم گفته‌های شما را فراموش می‌کنند،
>>
>>مردم اعمال شما را نیز از یاد خواهند برد ولی،
>>
>>هرگز احساس تو را نسبت به خویش از خاطر نخواهند زدود…
>>
